در روايات آمده است كه زهرا به قدري روي پا ايستاد و عبادت كرد كه پاهاي او متورم شد. [1] حضرت حسن عَلَيْهِ السَّلامُ مي‌گويد، مادرم از اول شب تا صبح عبادت مي‌‌كرد و هرگاه از نماز فارغ مي‌شد،‌ به ديگران دعا مي‌كرد. از او پرسيدم كه چرا به ما دعا نكرديد؟ فرمود: عزيز من اول ديگران، سپس ماـ اَلْجَارُثُمَّ الدَّارُ. [2]

تسبيح حضرت زهرا بسيار با فضيلت است. امام صادق فرمود:

«تسبيح جده‌ام زهرا نزد من از هزار ركعت نماز بهتر است.» [3] مي‌گويند: زهرا براي كمك، خادمه‌اي لازم داشت و گرفتن خادم و خادمه در آن زمان رايج و بلكه لازم بود. چون زهرا(ع) بر رسول الله وارد شد قبل از آنكه در اين مورد چيزي بگويد، پيامبر فرمود: زهرا جان مي‌خواهي چيزي به تو ياد دهم كه بهتر از دنيا و آنچه در آن است باشد؟ و تسبيح مشهور را به او ياد داد.

زهراسَلامُ اللّهِ عَلَيْها با خوشحالي تمام به خانه بازگشت و به اميرالمؤمنين عرض كرد با دعايي كه از پدرم صَلَوتُ الّلهِ عَلَيْهِ گرفته‌ام،‌ خير دنيا نصيب من شده است.

پي نوشت ها:

[1]. بحار ج 43 ص 84 ـ منتهي الامال ص 161

[2].كشف الغمه ج 2 ص 25 و 26 ـ بحار ج 43 ص 81  و 82

[3]. وسائل الشيعه  ج  4 باب 9 ص 1024